ریبوفلاوین (ویتامین B2) چیست و چه کاری در بدن انجام می‌دهد؟
فهرست مطالب
ریبوفلاوین (که ویتامین ب 2 نیز نامیده می‌شود) برای رشد، تکامل و عملکرد سلول‌های بدن مهم است. ریبوفلاوین همچنین به شما کمک می‌کند غذایی که می‌خورید به انرژی موردنیاز شما تبدیل شود.
چه مقدار ریبوفلاوین نیاز دارم؟
میزان ریبوفلاوین موردنیازتان به سن و جنسیت شما بستگی دارد. مقادیر متوسط توصیه‌شده برای هرروز در زیر آمده است.
| سن | مقدار توصیه‌شده |
| تولد تا 6 ماه | 0.3 میلی‌گرم |
| کودکان 7 تا 12 ماه | 0.4 میلی‌گرم |
| بچه‌های 1 تا 3 سال | 0.5 میلی‌گرم |
| بچه‌های 4 تا 8 سال | 0.6 میلی‌گرم |
| بچه‌های 9 تا 13 سال | 0.9 میلی‌گرم |
| پسران نوجوان 14 تا 18 سال | 1.3 میلی‌گرم |
| دختران نوجوان 14 تا 18 سال | 1.0 میلی‌گرم |
| مردان | 1.3 میلی‌گرم |
| زنان | 1.1 میلی‌گرم |
| نوجوانان و زنان باردار | 1.4 میلی‌گرم |
| نوجوانان و زنان شیرده | 1.6 میلی‌گرم |
چه غذاهایی حاوی ریبوفلاوین هستند؟
ریبوفلاوین به‌طور طبیعی در بعضی از غذاها وجود دارد و به بسیاری از غذاهای غنی‌شده اضافه می‌شود. می‌توانید مقادیر توصیه‌شده برای ریبوفلاوین را با خوردن غذاهای مختلف دریافت کنید. ازجمله‌ی این غذاها:
- تخم‌مرغ، فرآورده‌های فرعی گوشت (مانند کلیه و جگر)، گوشت بدون چربی و شیر کم‌چرب
- سبزیجات سبزرنگ (مانند مارچوبه، کلم بروکلی و اسفناج)
- نوع غنی‌شده غلات صبحانه، نان و محصولات غلات
چه نوع مکمل‌های ریبوفلاوینی وجود دارد؟
ریبوفلاوین در مولتی‌ویتامین‌ها و مکمل‌های مواد معدنی، در مکمل‌های ب-کمپلکس و در مکمل‌هایی که فقط حاوی ریبوفلاوین هستند، وجود دارد. برخی از مکمل‌ها حاوی مقداری بسیار بیشتری از میزان توصیه‌شده‌ی ریبوفلاوین هستند، اما بدن شما نمی‌تواند در هر بار بیش از 27 میلی‌گرم از آن جذب کند.
آیا ریبوفلاوین کافی دریافت می‌کنم؟
بیشتر مردم در ایالات‌متحده از غذاهایی که می‌خورند ریبوفلاوین کافی دریافت می‌کنند و کمبود آن بسیار نادر است. بااین‌حال، گروه‌های خاصی از افراد بیشتر از دیگران احتمال دریافت ناکافی ریبوفلاوین دارند:
- ورزشکارانی که گیاه‌خوار هستند (خصوصاً گیاهخواران سخت‌گیری که از خوردن لبنیات و تخم‌مرغ پرهیز می‌کنند)
- زنان باردار و زنان شیرده و کودکان آن‌ها
- وگان‌ها
- افرادی که غذاهای لبنی نمی‌خورند.
- افراد مبتلا به اختلالات ژنتیکی که باعث کمبود ریبوفلاوین می‌شوند (مانند سندرم براون-ویالتو-ون‌لایر)
اگر ریبوفلاوین کافی دریافت نکنم چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر در غذاهایی که می‌خورید به‌اندازه کافی ریبوفلاوین دریافت نکنید یا اگر برخی بیماری‌ها یا اختلالات هورمونی را داشته باشید، می‌توانید به کمبود ریبوفلاوین مبتلا شوید. کمبود ریبوفلاوین می‌تواند باعث اختلالات پوستی، زخم‌های گوشه دهان، ورم و ترک لب‌ها، ریزش مو، گلودرد، اختلالات کبدی و مشکلاتی در سیستم تولیدمثل و سیستم عصبی شود.
کمبود شدید و طولانی‌مدت ریبوفلاوین باعث کمبود گلبول‌های قرمز (کم‌خونی) می‌شود که احساس ضعف و خستگی در شما ایجاد می‌کند. این شرایط همچنین باعث تار شدن عدسی چشم می‌شود (آب‌مروارید) که بر بینایی شما تأثیر می‌گذارد.
مکمل‌های ریبوفلاوین چه تأثیری بر سلامتی دارند؟
دانشمندان در حال مطالعه ریبوفلاوین هستند تا درک بهتری از تأثیر آن بر سلامتی به دست بیاورند. در اینجا مثالی از نتایج این تحقیقات آورده شده است. برخی مطالعات نشان می‌دهد که مکمل‌های ریبوفلاوین ممکن است به جلوگیری از سردردهای میگرنی کمک کند، اما مطالعات دیگر چنین چیزی را نشان نداده‌اند. مکمل‌های ریبوفلاوین معمولاً عوارض جانبی بسیار کمی دارند، بنابراین برخی از متخصصان پزشکی توصیه می‌کنند برای جلوگیری از سردردهای میگرنی، ریبوفلاوین را تحت نظارت پزشک امتحان کنید.
آیا مکمل ریبوفلاوین می‌تواند مضر باشد؟
هیچ آسیبی برای مصرف ریبوفلاوین اثبات نشده است.
آیا مکمل ریبوفلاوین تداخلی با دیگر داروها دارد؟
تا جایی که می‌دانیم ریبوفلاوین با هیچ دارویی تداخل ندارد؛ اما همیشه مهم است که در مورد مکمل‌ها و داروهای تجویزشده یا بدون نسخه‌ای که مصرف می‌کنید به پزشک، داروساز و سایر ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی اطلاع دهید. آن‌ها می‌توانند به شما بگویند که آیا مکمل‌ها ممکن است با داروهای شما تعاملی داشته باشند یا آیا داروها می‌توانند در نحوه‌ی جذب، استفاده یا تجزیه‌ی مواد مغذی در بدن اختلال ایجاد کنند یا نه.
منبع: NIH
در اپلیکیشن بهزی همیشه می‌توانید با پزشک و درمانگر خود مشاوره کنید و از توصیه‌های درمانی برای بهبود کامل‌تر استفاده کنید.
از داروخانه آنلاین بهتیام نیز می‌توانید مکمل‌ها و محصولات سلامت موردنظر خود را آنلاین تهیه کنید. در مسیر سلامتی و خودمراقبتی همراه شما هستیم.
این مطلب صرفاً جنبه آموزشی دارد و نباید جایگزینی برای تشخیص و درمان توسط پزشک قلمداد شود. هرگز عمل به توصیه‌های پزشک را به‌دلیل مغایرت با مطالبی که می‌خوانید، به تأخیر نیندازید یا نادیده نگیرید.
