فهرست مطالب
خشکی پوست وضعیت ناخوشایندی است که با پوسته‌پوسته شدن، خارش و ترک‌خوردگی پوست مشخص می‌شود. این بیماری می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. ممکن است شما به‌طور طبیعی پوست خشکی داشته باشید. در بعضی مواقع، اگر پوست شما متمایل به پوست چرب هم باشد، ممکن است دچار خشکی پوست شوید.
خشکی پوست می‌تواند بر روی هر قسمت از بدن شما تأثیر بگذارد. معمولاً این مشکل دست‌ها، بازوها و پاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تغییرات سبک زندگی و نرم‌کننده‌های بدون نسخه می‌تواند درمان شما باشد.
انواع خشکی پوست
قرار گرفتن در معرض آب‌وهوای خشک، آب داغ و برخی از مواد شیمیایی می‌تواند سبب خشک شدن پوست شما شود. خشکی پوست همچنین می‌تواند ناشی از برخی بیماری‌های زمینه‌ای باشد. درماتیت اصطلاح پزشکی برای پوست به‌شدت خشک است. انواع مختلفی از دِرماتیت وجود دارند.
درماتیت تماسی
دِرماتیت تماسی زمانی رخ می‌دهد که پوست شما به چیزی که آن را لمس می‌کند واکنش نشان می‌دهد و باعث تورم موضعی آن قسمت می‌شود. دِرماتیت زمانی ایجاد می‌شود که پوست شما در معرض یک ماده شیمیایی تحریک‌کننده مثل سفیدکننده قرار بگیرد. زمانی هم که پوست شما در معرض ماده‌ای که به آن حساسیت دارید مثل نیکِل قرار بگیرد، دچار دِرماتیت تماسی حساسیت‌زا می‌شود.
درماتیت سبورئیک
درماتیت سبورئیک زمانی رخ می‌دهد که پوست شما بیش‌ازاندازه چربی تولید می‌کند. این بیماری منجر به ایجاد بثورات قرمز و پوسته‌پوسته شدن معمولاً در پوست سر می‌شود. این نوع از دِرماتیت در نوزادان شایع است.
درماتیت آتوپیک
درماتیت آتوپیک تحت عنوان اگزما نیز شناخته می‌شود. این وضعیت یک بیماری مزمن پوستی است که باعث می‌شود لکه‌های پوسته‌ای خشک بر روی پوست ایجاد شوند. این بیماری در بین کودکان خردسال شایع است. بیماری‌های دیگر مثل پسوریازیس و دیابت نوع ۲ هم می‌توانند باعث خشکی پوست شما شوند.
دلایل خشکی پوست چیست؟
خشکی پوست می‌تواند برای هر کس اتفاق بیفتد. امّا برخی عوامل احتمال ابتلای شما به خشکی پوست را افزایش می‌دهند که عبارت‌اند از:
سن: احتمال ابتلای سالمندان به خشکی پوست بیشتر است. با بالا رفتن سن، منافذ پوست چربی کمتری تولید می‌کنند و خطر ابتلای خشکی پوست بیشتر می‌شود.
سابقه خانوادگی: اگر سابقه ابتلا به این بیماری‌ها یا دیگر بیماری‌های حساسیت‌زا را در خانواده خوددارید، به‌احتمال‌زیاد دچار اِگزِما یا دِرماتیت حساسیت‌زای تماسی می‌شوید.
فصول: خشکی پوست در ماه‌های پاییز و زمستان که رطوبت هوا نسبتاً پایین است، شایع‌تر است. در تابستان، سطح بالاتر رطوبت کمک می‌کند که خشک شدن پوست کاهش پیدا کند.
عادت‌های حمام کردن: حمام‌های مکرر یا دوش گرفتن با آب خیلی داغ احتمال ابتلا به خشکی پوست را بیشتر می‌کند.
با تغییر در سبک زندگی، خشکی پوست را درمان کنیم
تغییرات ساده سبک زندگی می‌تواند به جلوگیری و رفع خشکی پوست کمک کند؛ بنابراین سعی کنید:
- از حمام کردن یا دوش گرفتن با آب داغ پرهیز کنید.
- به‌جای دوش گرفتن هرروزه، هر یک روز در میان دوش بگیرید.
- زمان دوش گرفتن خود را به زیر ۱۰ دقیقه برسانید.
- هنگام دوش گرفتن یا حمام کردن از یک صابون مرطوب‌کننده استفاده کنید.
- بلافاصله پس از استحمام یا دوش گرفتن از مرطوب‌کننده استفاده کنید.
- به‌جای ساییدن پوست، آن را به‌صورت مرطوب و به‌آرامی با حوله نرم خشک کنید.
- از خاراندن یا لایه‌برداری کردن لکه‌های موجود روی پوست خشک خودداری کنید.
- از یک مرطوب‌کننده در منزل خود استفاده کنید.
- آب زیادی بنوشید.
همچنین انتخاب نوع مناسب مرطوب‌کننده با توجه به نوع پوست شما اهمیت دارد. اگر پوستتان بیش‌ازحد خشک است، دنبال محصولاتی که بر پایه پترولیوم هست باشید. ممکن است شما در فصل تابستان که پوستتان کمتر خشک می‌شود، مصرف خود را به سمت نرم‌کننده‌های بر پایه آب تغییر دهید. همچنین نرم کننده هایی که حاوی روغن هسته انگور و آنتی اکسیدان ها هستند می توانند آب پوست را تامین کنند.
سخن پایانی
اگر هر از گاهی خشکی پوست را تجربه می‌کنید، می‌توانید با تغییرات ساده سبک زندگی و استفاده از مرطوب کننده‌های بدون نسخه از آن پیشگیری کرده و آن را درمان کنید. اگر به خشکی شدید پوست مبتلا شدید، به پزشکتان مراجعه کنید. در صورت عدم درمان، دِرماتیت می‌تواند بدتر شود. درمان زودهنگام آن به شما کمک خواهد کرد که زودتر احساس راحتی نمایید و این امر خطر ابتلای شما را به مشکلاتی نظیر زخم‌های باز ناشی از خارش و عفونت‌های پوستی کاهش خواهد داد.
منبع: Healthline
در اپلیکیشن بهزی همیشه می‌توانید با پزشک و درمانگر خود مشاوره کنید و از توصیه‌های درمانی برای بهبود کامل‌تر استفاده کنید.
از داروخانه آنلاین بهتیام نیز می‌توانید مکمل‌ها و محصولات سلامت موردنظر خود را آنلاین تهیه کنید. در مسیر سلامتی و خودمراقبتی همراه شما هستیم.
این مطلب صرفاً جنبه آموزشی دارد و نباید جایگزینی برای تشخیص و درمان توسط پزشک قلمداد شود. هرگز عمل به توصیه‌های پزشک را به‌دلیل مغایرت با مطالبی که می‌خوانید، به تأخیر نیندازید یا نادیده نگیرید.
